Werchter, een meisje van rond de achttien jaar stapt op, nog nooit gezien. Ze gaat naast mij zitten langs de andere kant van de middengang. Heb ik met één oog gezien. Twee ogen terug dicht... boemmebboem. Oeie van ’s morgens al boemmebboem, twee ogen open om te zien van waar het komt. Van meisje, is blond allee niet echt, gespoten. Ze heeft bijna pikdonkere wenkbrauwen, vergeten mee te spuiten. Rotselaar, nog volk, jonge kerel, iets meer dan twintig jaar, hij is hopeloos op zoek achter een meisje om kindjes te maken, hij wil papa worden.
Hoewel er nog veel plaats is zet hij zich toch naast blond meisje. Ik hoor ineens iets meer dan alleen boemmebboem, kijk opzij, hij heeft ook zo een toestel en een koptelefoon. Hij heeft nog een echte cd speler mee. Ogen dicht, en droom over de tijd dat de eerste draagbare radio uitkwam. Een kartonnen doos met batterijen en transitoren in, en een antenne om uit te trekken. Leuven station, hij stapt af, muziek blijft.... het was dus niet zijn speeltje maar haar speeltje dat ze luider gezet heeft. Ze zal doorrijden naar gasthuisberg, waarschijnlijk stage doen, is daar het moment voor. Dan zit de bus ’s morgens vol jonge niet uitgeslapen meisjes.
