Wie maakt er zoveel kabaal? Laat me gerust ik wil slapen. grrrrmmmffff het blijft duren, oei mijn wekker, hoe laat is het al? Aai ik had al vijf minuten uit bed moeten zijn. Hier begin ik een palaver met mezelf. Wil ik uit bed of wil ik niet. Dit duurt twee minuten, ik ben uit bed. Licht aan, onderweg naar de wc doe ik alle lichten aan die ik tegenkom. Plasje, naar de keuken, een glas fris kraantjeswater, doet deugd. Badkamer, tandjes poetsen, douchen, afdrogen, deo. Naar de keuken, ben ondertussen al een beetje wakker. Glas pompelmoessap lekker! Dan terug naar de slaapkamer, proper ondergoed aan, rollen voor mijn rugske, kousen aan. Dan terug naar keuken, nog een fruitsapje, maar nu een mengeling van wel twaalf soorten fruit, is veel zachter dan die zuivere pompelmoes.
Hemd aan, broek, pul, schoeisel, jas, rommel in mijn rugzakje en naar buiten. Het geeft een gevoel van zacht weer te zijn, lente, want er zijn vogels die al lustig aan het fluiten zijn. In mijn auto zie ik, dat ik nog twee minuten vroeger buiten dan anders, dus rustig aan nu heeeee.
Mijn vertrouwd plaatsje aan het gemeentehuis, nog even blijven zitten. Uit mijn auto, oversteken en twee minuten later is de bus er, perfect. Het is maar vijf graden buiten, dus toch frisjes. Dit zal er straks nog iemand beamen, die met de fiets is, en dacht geen handschoenen nodig te hebben. Ik ga straks naar iedereen knipogen die opstapt, dit wil zeggen één oog opentrekken, het linkse.
